Liczy się Pan

Zmierzając do Jerozolimy Jezus przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”. Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”. Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Cuda, uzdrowienia, nadzwyczajności, na które często czekamy, są ważne, o ile wzmacniają naszą wiarę. Jeśli mają jedynie zaspokoić naszą ciekawość, albo egzaltowane potrzeby, na nic się nie przydadzą. Czy prosić zatem o cud? Jak najbardziej, ale proś najpierw o dobrą, żywą, głęboką więź z Panem, bo On jest ważny, nie cuda '+' ks. Adam