Klucze Nieba

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Niezwykłym dowodem zaufania jest władza kluczy, którą Pan Jezus przekazuje Piotrowi. Na mocy tej władzy Kościół może podejmować różnorakie decyzje, które, niebywałe, będą zatwierdzone przez samego Pana Boga. Ziemskie prawa dorównują wagą prawom Bożym. Niesamowite! Warto zauważyć, że Kościół otrzymał klucze królestwa niebieskiego, ale nie otrzymał kluczy do piekła. I dlatego Kościół może uroczyście orzekać o beatyfikacji czy kanonizacji konkretnych osób, innymi słowy może orzekać, kto na pewno został zbawiony, natomiast nie może stwierdzić, kto na pewno został potępiony. Nawet największych zbrodniarzy nie można uznać za wiecznie potępionych. Ta wiedza należy do Pana Boga '+' ks. Adam