Na czyjeś słowo

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pospiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!». One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą». Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu». Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Apostołowie uczestniczyli w nowej godzinie Paschy Chrystusa, ale w jej dopełnienie musieli uwierzyć na czyjeś słowo, tak jak my. My wierzymy na czyjeś słowo, ale też mamy to słowo zanieść innym, by mogli uwierzyć. Próby ośmieszania, zakłamywania, obrzydzania prawdy będą, tak, jak były już w dniu zmartwychwstania, ale to nie może nas zniechęcać. Ludzie mają prawo słyszeć prawdę, i to jest nasze zadanie '+' ks. Adam