Do jasności

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Ciemno jest, gdy Maria Magdalena idzie do grobu, gdy jeszcze nie przyjęła prawdy o zmartwychwstaniu. Pan nasz wskazuje nam drogę pozbycia się tej ciemności. Jasność zmartwychwstania nastaje, gdy Maria Magdalena wraca do Kościoła, uosobionego przez Piotra i Jana. Piotr – dzierżący klucze Królestwa Niebieskiego i Jan – serce pełne miłości. To oni potwierdzają w pustym grobie, że Pan rzeczywiście zmartwychwstał i od tej chwili wszystko zaczyna się zmieniać '+' ks. Adam