Jak Jezus

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

Obumieranie, śmierć nie są wymogiem wiary, ale wypływają z naśladowania Jezusa. Pan mówi: gdzie Ja jestem, tam będzie i Mój sługa. No właśnie. Jeśli rzeczywiście chcemy stawać się uczniami Jezusa, to nie osiągniemy tego przez wypełnianie zadań, podejmowanie kolejnych etapów, ale tylko i wyłącznie przez bycie z Jezusem, przez patrzenie na Niego, przez słuchanie Go i przez naśladowanie. Zbyt często pojmujemy życie duchowe jako dążenie do określonego ideału poprzez spełnianie określonych warunków. To nie tak. Naszym pierwszym i jedynym zadaniem jest być z Jezusem. Bo tylko wtedy możemy napełniać się Jego mądrością, doświadczać Jego miłości, zanurzać się w Jego mocy. I dopiero wtedy będziemy Go naśladować, i w życiu i w śmierci. I to nie z przymusu, czy z konieczności, ale z pragnienia, by być jak On '+' ks. Adam