Decyduję

Jezus powiedział do swoich uczniów: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Miłość nie istnieje bez wolności, ale wolność nie dokonuje się poza nami, bez naszego udziału. Innymi słowy to człowiek decyduje, kogo i kiedy kocha. Mamy taką możność w sobie. I dlatego Jezus mówi: to jest moje przykazanie, abyście się kochali nawzajem. Miłość, wbrew pozorom, nie jest decyzją serca, ale woli, wspartej rozumem i czasem także sercem. Przykazanie miłości nie jest ograniczeniem ludzkiej wolności, ale drogą do jej rozkwitu. Bo wolność to umiejętność wyboru dobra, a miłość jest pragnieniem dobra dla siebie i dla drugiej osoby. I mogę zdecydować, że nawet jeśli ktoś mnie rani, denerwuje, uprzykrza mi życie, to mogę chcieć dobra dla tej osoby, czyli mogę ją kochać. Taką drogę wskazuje mi Chrystus '+' ks. Adam