Głos Pasterza

Jezus powiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych». Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości».

Aby pójść za pasterzem, trzeba znać jego głos. Owce za obcym nie pójdą. Problem w tym, że owce obcych uznają za swoich i niesamowicie trudno jest wytłumaczyć owcom, że źle wybrały. Jeśli nie wybiorą pasterza, nie poznają jego głosu, a jeśli nie znają jego głosu, to za nim nie idą. Nierozwiązywalny paradoks? Nie. Każdy człowiek ma w sobie Boże tchnienie, bo każdy człowiek pochodzi od Boga. A ponieważ jesteśmy stworzeni przez Boga, mamy w sobie naturalną zdolność rozpoznania Boga, rozpoznania Jego głosu. I tyle wystarczy, by odróżnić głos pasterza od jęku pastuchów '+' ks. Adam