Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od
tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego
czynić będziecie. Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz
potrzeba, aby się wypełniło Pismo: „Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na
Mnie swoją piętę”. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się
stanie, uwierzyli, że Ja jestem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto
przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje,
przyjmuje Tego, który Mnie posłał».
Słowa te padają zaraz po tym, jak Jezus umył uczniom nogi w
czasie Ostatniej Wieczerzy. Uczniowie widzą swojego Mistrza, który spełnia
zadania służących, niewolników. A następnie mówi im: pamiętajcie o tym;
pamiętajcie, kim jesteście. Nie można iść za Jezusem, nie naśladując Go. Pamięć
o Jego dziełach, znakach, słowach nie może być tylko wspominaniem minionych
wydarzeń, ale ich uobecnianiem, ich naśladowaniem. Po to czytamy ewangelię, po
to ją rozważamy, by przeniknęła w najgłębsze komórki naszej duszy i by wydała w
nas owoc nawrócenia, zerwania z grzechem i rozpoczęcia nowego życia w
Chrystusie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.