Służyć

Po opuszczeniu synagogi w Kafarnaum Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosił Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: „Ty jesteś Syn Boży”. Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich. Lecz On rzekł do nich: „Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany”. I głosił słowo w synagogach Judei.

Człowiek bez Boga jest jak w wielkiej gorączce, albo jak nieprzytomny. Dotyk Jezusa, spotkanie Go nie tylko uzdrawia człowieka, ale także natychmiast uzdalnia do wypełniania najważniejszego przykazania – przykazania miłości. Teściowa Piotra wstała i usługiwała im. Służba drugiemu, dzisiaj tak bardzo przez nas nierozumiana i niedoceniana, jest służbą samemu Bogu. Jest to też najprostszy i bardzo konkretny sposób okazania miłości Bogu i człowiekowi. Niemożliwa jest taka służba bez dotyku miłości Boga. Bo nie chodzi o zwykły humanitaryzm, czy o filantropię, ale o naśladowanie Syna Bożego, który nie przyszedł, aby Mu służono, ale by służyć i dać swoje życie na okup za wielu '+' ks. Adam