Paroles, paroles, paroles

Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jezusa było pełne mocy. A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: „Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży”. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego”. Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: „Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą”. I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

Słowo Boga stwarza rzeczywistość. Od pierwszego: "niechaj się stanie", aż po Słowo, które stało się Ciałem, Bóg stwarza nas, uświęca i daje nam życie. Jest to słowo pełne miłości i troski. Na słowo Jezusa zły duch opuszcza człowieka, nie wyrządzając mu krzywdy. Jest to słowo, które niesie ze sobą łaskę, moc i miłość. Przeciwieństwem tego jest słowo złego ducha. Jest to słowo wiedzy, bo diabeł naprawdę dużo wie, ale bez miłości, bez prawdy, bez dobra. Słowo, które krzywdzi, które, niszczy i które uśmierca. Słowo to zawsze wprowadza zamęt i niepokój. I jest też słowo ludzkie. W dzisiejszej Ewangelii jest to słowo zdumienia wobec mocy Bożej i słowo pewnego zachwytu, ciekawości, słowo powtarzane. Ewangelia zostawia nam wybór: to nasze słowo może kierować się ku słowom Boga, albo ku słowom złego ducha. Pomyślmy o tym, wypowiadając kolejne słowo '+' ks. Adam