Bracia

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

Słowem kluczem pozostaje w dzisiejszym fragmencie słowo: braterstwo. Jezus nie mówi o relacjach jako takich, ale o relacjach między braćmi. Pytanie, które stawia nam dziś Ewangelia brzmi: czy umiesz być bratem we wspólnocie Kościoła? I to dopowiedzenie ‘we wspólnocie Kościoła’ jest niesamowicie ważne. Bo nie mówimy o ogólnej solidarności ludzkiej, czy o życzliwości, która wynika z samego faktu bycia człowiekiem. Mówimy o relacjach między ludźmi, którzy są ukierunkowani na Chrystusa, dla których wiara jest treścią życia. Czasem łatwiej jest nam być człowiekiem niż katolikiem. Owszem, najpierw trzeba być człowiekiem, żeby być katolikiem, ale jednak bycie katolikiem wyznacza nam głębszy wymiar życia. Jesteśmy wspólnotą grzeszników i grzech niestety będzie obecny wśród nas. Ale jesteśmy też wspólnotą Bożą i musimy się jednoczyć, wybaczając sobie nawzajem, wspierając się w słabościach, napominając się z miłością. Patrzymy na Boga, nie na siebie '+' ks. Adam