Zaufać

Jezus zawołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim”. Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Głoszenie dobrej nowiny, do którego jesteśmy wezwani wszyscy na mocy chrztu świętego, wymaga zaufania Panu Bogu. Dlatego Pan Jezus nakazał Apostoł, by nie brali ze sobą niczego. Chodziło o to, by nie obciążać się żadnym zbytecznym ciężarem. Jak człowiek nie ma nic, bo wszystko co najcenniejsze ma w sobie, to się nie martwi, że coś zgubi, albo że zostanie okradziony. Z drugiej strony chodziło o doświadczenie Bożej opieki. A doświadczenie takie nie jest możliwe, gdy człowiek cały czas polega na sobie '+' ks. Adam