Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie.
Na niebezpieczeństwo utraty wiary i zbawienia można narazić bliźniego, ale również samego siebie. Ręka, noga i oko to rozmaite sytuacje w naszym życiu,
które mogą być okazją do grzechu – ręka, która nie kieruje się ku ludzkim
potrzebom, spojrzenie pyszne i nienasycone i nogi, które prowadzą w kierunku
zła. Twarde są te słowa Jezusa, i Jezus wiele razy uczy nas w ten sposób, by
zwrócić naszą uwagę, by te ważne prawdy nie umknęły nam. Zbawienie jest zbyt
ważną sprawą, by człowiek mógł ją odkładać ciągle na potem. Musimy podjąć każdy
możliwy wysiłek, by wykorzystać tę szansę, jaką daje nam Bóg. Nie wejść do
Królestwa Bożego to znaczy ponieść ostateczną klęskę, porażkę całego życia,
pozwolić na wyrzucenie siebie, jak jakiś bezużyteczny przedmiot. A kto nie
czuwa nad swoją wiarą, ten sam dobrowolnie wybiera piekło i ogień nieugaszony '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.