Po opuszczeniu synagogi w Kafarnaum Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On stanąwszy nad nią rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: Ty jesteś Syn Boży! Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich. Lecz On rzekł do nich: Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany. I głosił słowo w synagogach Judei.
Jest w tym jakaś delikatna czułość, a zarazem wskazanie. Jezus idzie nie tylko do nieznanych rzesz. Pochyla się nad bliskimi, nad problemami swoich przyjaciół. Stosunkowo łatwo objąć miłością nieznanych ludzi z końca świata. O wiele trudniejsza, czy wymagająca, jest miłość na wyciągnięcie ręki. Zwłaszcza dzisiaj, kiedy nadwątlone zostały więzi ludzkie. Przyjaźń, nasze relacje są darem Boga i tak mają być przeżywane. Uwierz, że pracując Twoimi relacjami z innymi ludźmi, pogłębiasz też swoją wiarę '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.