Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane. Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy: bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł. Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca, że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.
Powyższy fragment jest przewidziany jako czytanie na liturgię pogrzebu osoby młodej, dlatego też jego rozumienie zawężamy często jedynie do tajemnicy śmierci. Wchodząc głębiej, można dostrzec, że natchniony autor wyraża wielką tęsknotę za Bogiem. Mądry jest ten, kto żyje słowem Pana. Im szybciej człowiek osiąga taką mądrość, tym jego życie staje się bardziej owocne. Mamy prosić Boga, by zabrał nas z tego świata, spokojnie, najpierw w sposób duchowy, by ochronił nas od wpływu tego świata tak, by złość nie odmieniła naszych dobrych pragnień '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.