Pragnienia

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: "Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?" Mówią Mu: "Ten drugi". Wtedy Jezus rzekł do nich: "Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć".

Tyle razy tłumaczymy się brakiem sposobności do działania, ograniczonymi możliwościami, własną słabością. Czy czasem nie są to owoce postawy pierwszego syna: jego lenistwa i obojętności? Pan Bóg nie czeka na wielkie dzieła, bo takie sprawia w nas On sam. Pan Bóg czeka najpierw na nasze pragnienie, na tęsknotę za Nim. Bo pragnienia wyrywają nas z rutyny, nie pozwalają się zatrzymać w drodze, ani tym bardziej zawrócić. Mogą nam się przydarzyć nieposłuszeństwa, różne upadki, mogą dać znać o sobie nasze słabości, ale jeśli zadbamy o żywe pragnienie Boga, to ono wystarczy, by wypełnić Jego wolę. Dziesięć dni zostało do świąt. Być może czujesz już natłok obowiązków i czekających cię spraw. Być może nie wszystko zrobisz tak, jak powinieneś i jak jesteś w stanie zrobić. Ale nie pytaj siebie dzisiaj, czy już stałeś się doskonały. Pytaj, czy pozwoliłeś napełnić twoje serce tęsknotą za Bogiem '+' ks. Adam