Blisko Pana

Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy: Synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.

Czasem próbujemy odnaleźć się w gronie Dwunastu, przyrównując się do jednego z Apostołów. I pewnie czasem taka zbieżność jest możliwa. Ale chyba o wiele lepiej będzie odnaleźć w Dwunastu pewne momenty, doświadczenia i wskazania dla nas. Bo tak jak w gronie Apostołów, tak i w naszym życiu jest zwykła praca, jest dogadywanie się ze światem, jest zdrada i wyznanie miłości, są więzy braterskie i drobne kłótnie, jest ucieczka od Krzyża i spoczywanie na Bożym Sercu. Nie musimy filtrować naszej rzeczywistości, nie musimy jej koloryzować. Prawda nas wyzwala. A prawdą jest, że Pan Bóg przywołuje nas do siebie, całkowicie nas znając, a mimo to, a może właśnie dlatego, chce mieć nas blisko '+' ks. Adam