Zgodnie z Duchem

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”. Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: „Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”.

Wciąż nie do końca rozumiemy istoty grzechów przeciw Duchowi Świętemu. Główny akcent kładziemy bowiem na wolę Boga. I myślimy sobie, jak to? To Pan Bóg nie chce odpuścić grzechów? Przecież jest miłosierny? Nie chce, czy nie może? A przecież Pan Bóg nie ma nic wspólnego z grzechem. Tak więc, gdy idzie o grzech akcent może być położny na ojcu grzechu lub na nas jako na sprawcach grzechu. W przypadku grzechu przeciw Duchowi Świętemu mamy do czynienia z pewną postawą człowieka, która uniemożliwia przyjęcie nawrócenia i łaski zbawienia. Choć każdy grzech jest nieposłuszeństwem wobec Boga, nie każdy oznacza od razu trwałe przeciwstawienie się Bogu. Natomiast istotą grzechu przeciw Duchowi Świętemu jest odmowa nawrócenia, odmowa przyjęcia łaski zbawienia '+' ks. Adam