Wielka wiara

Apostołowie prosili Pana: "Przymnóż nam wiary». Pan rzekł: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

Jezus mówi nam dzisiaj, że mało tak naprawdę potrzeba. Ziarnko gorczycy jest naprawdę mikroskopijne. Wielka wiara, wielka w rozumieniu ludzkim, na nic nam się nie przyda. Pan czeka na nasze zaufanie i wynikające z niego posłuszeństwo. Mamy coraz bardziej stawać się sługami – to znaczy coraz mocniej uznawać wolę Boga za swoją własną, według tej woli kształtować swoje życie i zaufać, że choć nie zawsze widzimy owoce, to jest jedyna słuszna droga, bo wybrana dla nas przez Boga '+' ks. Adam