Wola Twoja

Jezus z uczniami przyszedł do posiadłości zwanej Getsemani i rzekł do nich: "Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę i tam się pomodlę". Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: "Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną". I odszedłszy nieco do przodu, padł na twarz i modlił się tymi słowami: "Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty niech się stanie!" Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe". Powtórnie odszedł i tak się modlił: "Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!"

Widzimy Jezusa, który w obliczu krzyża woła: smutna jest Moja dusza, oddal ode Mnie ten kielich. Jezus, Syn Boży, przeczysty Baranek, posłuszny i do końca oddany Ojcu, a woła: niech Mnie ominie ten kielich. Dlaczego zatem próbujemy modlić się: daj Mi każdy kielich? Nie musimy udawać herosów, więcej nie musimy nimi być. Mamy być prawdziwymi ludźmi, których przepełniają przeróżne emocje i których natura ucieka od bólu, lęku i cierpienia. Wiara nie jest pozbyciem się bólu, ale pójściem za Bogiem mimo bólu, pójściem za Nim także wśród wątpliwości, łez, smutku. To właśnie znaczy: niech się stanie wola Twoja '+' ks. Adam