Tobie mówię

Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: „Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój”. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.

Wskrzeszenie młodzieńca z Nain jest świetnym przykładem Jezusowej mocy nawrócenia, wskrzeszenia człowieka do życia duchowego. Tobie mówię, wstań. Słowo Jezusa jest adresowane bezpośrednio do konkretnego człowieka. Nawet jeśli wszyscy słuchamy tego samego Słowa, ono pozostaje wyjątkowe i niepowtarzalne w uszach i sercu słuchającego. Jezus chce być blisko ciebie, nie blisko ludzi. On chce zbawić ciebie, nie świat. Owszem, posługujemy się skrótem myślowym, ale nawet, kiedy mówimy, że Jezus umarł za wszystkich, to nigdy nie zapominajmy o tej wyjątkowości: umarł za ciebie, bo kocha ciebie '+' ks. Adam