Marność nad marnościami

Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność. Jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu. To także jest marność i wielkie zło. Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? Bo wszystkie dni jego są cierpieniem, a zajęcia jego utrapieniem. Nawet w nocy serce jego nie zazna spokoju. To także jest marność.

Czyli co? Skoro wszystko jest marnością, to trzeba sobie dać spokój i najlepiej czekać już na koniec. Nic bardziej mylnego. Warto podejmować trud przemiany i rozwoju swego życia, warto troszczyć się o mądrość, wiedzę i odwagę. Jednak najpierw trzeba zatroszczyć się o spotkanie z Panem. Inaczej rzeczywiście wszystko pozostaje tylko marnością. Dopiero w łączności z Bogiem wszystkie nasze sprawy nabierają prawdziwej wartości. Łączność z Panem da siłę do zniszczenia wszystkich bożków, które lubimy sobie tworzyć. Cierpienie bez Boga nie ma sensu, z Nim może przynieść owoc. Mądrość bez Boga może prowadzić do tyranii, z Nim staje się mądrością życia. Bogactwo bez Boga może prowadzić do chciwości, z Nim może być środkiem uświęcenia. Tylko Bóg jest najwyższą Wartością, bez Niego wszystko to marność. Pomyśl o tym, o co tak naprawdę zabiegasz w tym momencie Twojego życia i co się dla Ciebie liczy. Radosnej niedzieli '+' ks. Adam