Noc ciemności

Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. Z nastaniem wieczoru Jezus zajął miejsce u stołu razem z dwunastu. A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi. Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: Czy nie ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak jest, ty.

Noc Judasza zatacza coraz większe kręgi i staje się coraz głębsza. Bliskość Pana nie zmienia jego serca. Ciemność uniemożliwia mu dostrzeżenie Światła. A Pan nie rezygnuje. Wyjawia prawdę. Nie po to, by ośmieszyć, czy zakpić, ale by z miłością dać szansę. Wiem o wszystkim - zdaje się mówić Pan - doskonale cię znam, nie musisz umierać w ciemności, to nie jest twoja droga. Jednak odpowiedź należy do człowieka. Czasem wystarczy trzydzieści srebrników, innym razem znacznie mniej. Ciemność kupi wszystko. Nie przyjmie jedynie Światłości '+' ks. Adam