Ja, czy nie ja? Pan wie

Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu . A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi. Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: Czy nie ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak jest, ty.

Niewiadomo do końca, dlaczego uczniowie, jeden przez drugiego, zaklinali się: chyba nie ja, Panie. Może nie dowierzali, może się bali, może przez grzeczność, a może rzeczywiście do końca sobie nie ufali. Faktem jest, że nawet w bliskości Jezusa nie byli pewni swojej przyszłości. Możesz powiedzieć, że to dobrze, że lepiej nie polegać na sobie. To prawda. Jednak z drugiej strony trzeba zauważyć, że, choć nie zaufali sobie, to nie zaufali też w pełni Nauczycielowi. Człowiek może mieć pewność co do siebie tylko w jednym przypadku - gdy czerpie ją od Chrystusa. Nie musisz wyrokować o sobie, nawet nie powinieneś. Ale trzeba Ci z całą mocą prosić Pana, byś nigdy nie stracił Go z oczu '+' ks. Adam