Teraz wy, którzy mówicie: Dziś
albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać
handel i osiągniemy zyski, wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo
czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem
znika. Zamiast tego powinniście mówić: Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli,
zrobimy to lub owo. Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Każda taka
chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy.
Bardzo lubię ten fragment Listu św. Jakuba. W kilku słowach ujęty jest cały sens wiary, cała tajemnica miłosnej ufności. Kim jest człowiek? Parą. Parą, której często wydaje się, że jest oceanem, niegasnącym źródłem, mocą wodospadu. Parą. A Pan oddaje człowiekowi wszystko, a przede wszystkim swą Miłość. Miłość ta zabezpiecza nasze życie, w najdrobniejszych szczegółach. A i to nam nie wystarcza. Nie mam czasu. Nie jestem gotowy. Nie jestem w nastroju. Nie teraz. Czymże jesteś? Umiesz dobrze czynić, to czyń. I nie marudź! Z błogosławieństwem '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.