Paweł, posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi.
W pewnym stopniu stajemy się świadkami spełniania słów Pawła. Jako wspólnota Kościoła, jesteśmy narażeni na ataki wilków, co najgorsze, czasem owe wilki budzą się we wnętrzu owczarni. Niektóre owce zostają zabite, a niektóre odchodzą od stada. Taka jest nasza rzeczywistość. Ale jest też rzeczywistość Boża, która w upodleniu, w atakach i w trudnościach pierwsze miejsce oddaje Najwyższemu, zgodnie z prawdą. Ciężkie jest nasze życie, na szczęście czasami, i na szczęście jest piękne, bo pochodzi od Boga '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.