By żyło się dobrze

Jan Paweł II w encyklice poświęconej Eucharystii napisał: „Pragnę z całą mocą przypomnieć to na początku nowego tysiąclecia, ażeby chrześcijanie czuli się bardziej niż kiedykolwiek wezwani, aby nie zaniedbywać obowiązków przynależnych mieszkańcom tej ziemi. Ich zadaniem jest przyczyniać się, kierując się światłem Ewangelii, do budowania świata na miarę człowieka i odpowiadającego we wszystkim zamysłowi Boga. Głoszenie śmierci Pana «aż nadejdzie» (1Kor 11, 26) zakłada, iż wszyscy uczestniczący w Eucharystii podejmą zadanie przemiany życia, aby w pewnym sensie stało się ono całe «eucharystyczne»”. Jednym z warunków prawdziwego życia chrześcijańskiego, życia eucharystycznego jest składanie siebie w ofierze, by jednoczyć się z Bogiem i z innymi ludźmi. Nie można być prawdziwym chrześcijaninem, jeśli wierny nie stara się równocześnie uczestniczyć czynnie w życiu kościelnym w jego całości, w czym mieści się także zaangażowanie misyjne, polegające na wprowadzaniu miłości Chrystusa w życie społeczne (Benedykt XVI). Św. Jakub powie: wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. I nie chodzi tu tylko o uczynki miłosierdzia, które znamy lepiej lub gorzej, ale chodzi po prostu o coś, co Jan Paweł II nazwał budowaniem cywilizacji miłości. Eucharystia ma nas uzdalniać do rzetelnego i sumiennego wypełniania swojego powołania, sowich obowiązków, tak by wszystkim wokół ciebie i z tobą żyło się dobrze.