Bez belki, bez drzazgi

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata".

Można pomyśleć, że ocieramy się tu o paradoks. Jeśli nie mogę sądzić, to jak komuś zwrócić uwagę, gdy źle czyni? Grzech, zło trzeba umieć nazwać po imieniu. Jednak nigdy nie wolno nam potępiać grzesznika. Mamy dostrzegać różne drzazgi zła, ale nie po to by się nimi gorszyć, by je oceniać, by się dziwić. Widzimy tylko tyle, ile widzimy. Całej prawdy nigdy nie znamy. Nigdy do końca nie wiemy, dlaczego drugi człowiek jest taki jaki jest. I bez miłości łatwo będzie go zaszufladkować. Póki tkwią w nas różne belki, nie tylko nie będziemy mogli wyjąc drzazgi z oka naszego brata, ale i nie będziemy umieli zobaczyć brata w drugim człowieku '+' ks. Adam