Czcijcie króla

Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: "Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?" Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: "Czemu wystawiacie Mnie na próbę? Przynieście mi denara; chcę zobaczyć". Przynieśli, a On ich zapytał: "Czyj jest ten obraz i napis?" Odpowiedzieli Mu: "Cezara". Wówczas Jezus rzekł do nich: "Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga". I byli pełni podziwu dla Niego.
Ciekawe, że św. Paweł nie boi się powiedzieć: "Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. Boga się bójcie, czcijcie króla" (1P 2,13nn). Władza, nawet ta nierozumna i wroga Bogu, nie jest dla nas tylko ziemskim ograniczeniem. Ona jest okazją do ćwiczenia się w posłuszeństwie wobec władzy najwyższej - wobec Boga. Wierzymy przecież, że losami naszymi kieruje Bóg i nawet bezduszna władza nie jest w stanie pokrzyżować Bożych planów. Nie musimy być naiwni czy nieroztropni, posłuszeństwo opiera się na prawdzie. Ale sobie też zbyt szybko nie ufajmy '+' ks. Adam