Po co?

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.

Za często towarzyszy nam pytanie: dlaczego Pan nas do czegoś wybrał? W sensie „za co?” nas wybrał. Ze względu na jakie nasze cechy, nasze działania, nasze postępowanie? Tymczasem pytanie kluczowe, które cicho rozbrzmiewa z dzisiejszej Ewangelii to nie „za co?”, ale „po co?” Pytanie „za co?” skupia uwagę na nas samych i każe nam zastanawiać się nad sobą, a w konsekwencji karmi naszą pychę. Za rzadko pytamy, po co Pan nas wybrał, to znaczy do czego? A właśnie to pytanie koncentruje naszą uwagę na planach Bożych, na Bożej woli. Koniecznie trzeba odwrócić porządek i najpierw przemówić sobie. Nie jest tak, że Pan dostrzegł w nas określone umiejętności, usprawnienia, zobaczył pewne nasze dokonania, zasługi i dlatego nas wybrał, ale ponieważ nas wybrał, to nas uzdolnił do odpowiedzenia na to wybranie i obdarzył wszystkim, co potrzebne, abyśmy to powołanie owocnie wypełnili '+' ks. Adam