Widzieć - nie widzieć

Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: "Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?" On im odpowiedział: "Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: „Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli".

Co takiego człowiek ma, co mógłby dać Panu Bogu? Wszystko jest przecież darem Bożym. Rozum, mądrość, talenty, umiejętności, nawet wiara jest łaską. Jak możemy mieć cokolwiek, żeby nam dodano do tego? Tą cząstką jest nasze korzystanie z daru wolności. To człowiek decyduje, czy mówi Bogu ‘tak’ czy ‘nie’. Ludzkie ‘tak’ sprawia, że człowiek już ma skarb niebieski, i do tego skarbu będzie mu wciąż dodawane. Zaś ludzkie ‘nie’ jest równoznaczne z zamknięciem się na Boga i Jego dary. Ci, którzy pragną Boga, którzy chcą być blisko Niego, którzy szczerym i pokornym sercem Go szukają, odnajdą światło, odnajdą drogę, zrozumieją przypowieści. Tym, którzy zamienili swoje serce w głaz nawet cuda nie pomogą, a nauka Jezusa będzie im obojętna '+' ks. Adam