Jego dzieło

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu”.

Dzieło głoszenia Ewangelii, a więc także dzieło zasiewania wiary jest absolutnie dziełem Boga, to znaczy Pan Bóg sam troszczy się o to dzieło. Kiedy posyła do tego dzieła apostołów, objawia w ten sposób swoją miłość, która chce się dzielić, która chce współistnieć, współpracować, ale stwarza warunki do wzrostu wiary i zaufania u swoich uczniów. To ważna sprawa w kontekście naszego posłania. Nie wolno nam zapomnieć, że jeśli idziemy z Ewangelią do innych ludzi, w tym zwłaszcza do naszych bliskich, którzy się pogubili, to pierwszym głoszącym jest Jezus. To Jezus chce spotkać się z naszą rodziną, z naszymi znajomymi. To On sam chce dotknąć ich swoją łaską '+' ks. Adam