Siedząc

Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: "Pójdź za Mną!" A on wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: "Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?" On, usłyszawszy to, rzekł: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: ‘Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary’. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników".

Pan Bóg nigdy nie burzy naszego życia, nie niszczy nawet tego ludzkiego porządku, On wszystko udoskonala. Nie przerwał dziewictwa Maryi, ale je uświęcił. Nie zmienił powołania Piotra, ale je pogłębił: odtąd ludzi będziesz łowił. I podobnie mamy w dzisiejszej Ewangelii. Widzimy Mateusza siedzącego w komorze celnej. I widzimy Jezusa siedzącego za stołem. Komora celna, na której zasiada Mateusz jest znakiem jego przywiązania, może i nawet zniewolenia. Mateusz pracuje dla znienawidzonego przez żydów okupanta. Reprezentuje zawód, którym żydzi gardzili tak jak cudzołożnicami. Stół, przy którym zasiada Jezus, staje się dla Mateusza znakiem wyzwolenia, znakiem doświadczenia Bożego miłosierdzia. Mateusz siedział na komorze dla okupanta, dla własnego zysku, siedział samotny. Za stołem zasiada dla Jezusa, jest z nim wielu ludzi, a on sam doświadcza wyzwolenia.'+' ks. Adam