Marta i Maria razem

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa. Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: "Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła". A Pan jej odpowiedział: "Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona".

Mamy w nas taką Martę, która wciąż uwija się koło rozmaitych posług, niekoniecznie potrzebnych, która gra pierwsze skrzypce. Ta Marta w nas zaprasza Jezusa, kocha Go, ale nie do końca umie czy chce zaczerpnąć z dobrodziejstw Jego obecności, Jego bliskości. Kawa i herbata stają się czasem ważniejsze niż bliskość Jezusa. Próba ogarnięcia wszystkiego kończy się znużeniem, zniechęceniem, a w rezultacie nawet wyrzutami wobec Boga. Ale na szczęście jest w nas też Maria, ukryta przed światem, która chłonie miłość Pana całą sobą, zachowując pokój i skupienie. I chodzi o to, by Marta nie przysłoniła całkowicie Marii, by nie wciągnęła jej w swoje zamieszanie oraz o to, by Maria uczyła Martę pokoju i skupienia nawet przy szykowaniu kolacji. Marta i Maria mają się w nas uzupełniać, mają działać razem, iść w jednym kierunku, bo dopiero wtedy wybierzemy na trwałe najlepszą cząstkę '+' ks. Adam