Wężowa roztropność

Jezus powiedział do swoich apostołów: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy.

Dziwna ta wężowa roztropność. W zasadzie wąż nie kojarzy nam się z dobrymi cechami tak jak lew, mrówka, czy ryba. Oglądając kiedyś program przyrodniczy, natrafiłem na ciekawą informację dla amatorów spacerów po buszu. Podróżnik radził, by głośno stąpać po ziemi, wskazując, że jest to skuteczny sposób odstraszania węży. Wąż, jeśli nie musi, nie atakuje człowieka. W kontekście posłania nas jak owce między wilki - wężowa roztropność oznaczałaby pewną rozumność w przyjmowaniu trudów, pokus, przeciwności. Nie ze wszystkim musimy się siłować. Czasem, jak wąż, słysząc kroki przeciwnika, wiedzmy, ze najlepsze, co możemy zrobić, to po prostu uciec '+' ks. Adam