Czas Bożej miłości

Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.

Prawda płynąca z dzisiejszej Ewangelii bywa dla nas trudna do przyjęcia. Dosyć często spotykam się z myślenie, że lepiej byłoby, gdy, posługując się językiem przypowieści, do sieci zagarnięto tylko dobre ryby. Nie do końca rozumiemy pragnienie Bożego Serca, by przyciągnąć wszystkich ludzi do Siebie. Wciąż gdzieś tam z tyłu głowy odzywa się w nas nasze pokrzywione poczucie sprawiedliwości. Wciąż wydaje się nam, że wiemy wystarczająco dużo, by ocenić, kto jest dobrą a kto złą rybą, komu należy się miejsce w sieci, a komu nie. A Pan Jezus mówi nam, że wszystko ma swój czas. Ten czas mierzony jest Bożą miłością, a nie ludzkim oczekiwaniem.'+' ks. Adam