By pokochać

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: "Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?" Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: "Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać". I dodał: "Syn Człowieczy jest Panem także szabatu". 

Faryzeusze uwierzyli w Boga, jednocześnie wierząc sobie. Tu jest cały problem. Uwierzyli, że ich sumienność i drobiazgowość w podejściu do Prawa, są u Boga cenniejsze od miłości i miłosierdzia. I ta wiara zwolniła ich z myślenia. Wystarczyło ślepo wypełnić prawo. A  w razie błędu zawsze można było zrzucić winę na tego, który to Prawo dał, na Boga. Faryzeusze nie przestrzegali prawa, by poznać Boga i mocno Go pokochać, ale by nie narazić się na Jego gniew i by zyskać zasłużoną nagrodę, nawet kosztem innych '+' ks. Adam