Do przodu

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta. Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie!”, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, wezbrana rzeka uderzyła w ten dom, ale nie zdołała go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. Lecz ten, kto usłyszał, a nie wypełnił, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. Gdy rzeka uderzyła w niego, od razu runął, a ruina owego domu była wielka".

Rysa na ścianie domu, albo wybite okno, choć oszpecają dom, lub też większe ubytki mogą naruszyć konstrukcję budowli, nie oznaczają od razu ruiny. Ruina bierze się z braku właściwego podłoża i z działania sił zewnętrznych. Jeśli opieramy nasze życie o piasek, a więc o to, co nietrwałe, co niestałe, to pierwsza poważniejsza burza i mamy koniec. Jedno złe słowo nie jest jeszcze może tragedią, jeden grzech nie czyni z nas złoczyńców, o ile mamy właściwy fundament, a więc o ile mamy stałe pragnienie budowania na Chrystusie, stałe postanowienie kierowania swoim życiem według Ewangelii. Na naszej życiowej drodze mogą przydarzyć się nam upadki, ale jeśli idziemy do Chrystusa, to nawet jeśli idziemy małymi krokami, czasem utykając, czasem się gubiąc, to metę osiągniemy '+' ks. Adam