Zdjęcie z rodziną?

Gdy sąsiedzi i krewni Elżbiety usłyszeli, że Pan okazał jej tak wielkie miłosierdzie, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Ale matka jego odpowiedziała: "Nie, natomiast ma otrzymać imię Jan". Odrzekli jej: "Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię". Pytali więc na migi jego ojca, jak by chciał go nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: "Jan będzie mu na imię". I zdumieli się wszyscy. A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga. Wtedy strach padł na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: "Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim.

Powtarzamy, że z rodziną to najlepiej na zdjęciach, a o wojnach sąsiedzkich można opowiadać godzinami, wspominając z uśmiechem ‘Samych swoich’. A w Ewangelii słyszymy dzisiaj, że nasze relacje z bliskimi, z sąsiadami mają być budowane w przestrzeni wiary. Źródłem tych relacji nie ma być zwykła ludzka przyzwoitość, życzliwość, serdeczność, ani nawet więzy krwi. Naszym zadaniem jest budować te relacje ze względu na Boga i w ścisłym odniesieniu do Niego '+' ks. Adam