Obraz wiary

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Scena zwiastowania jest niezwykle głębokim obrazem wiary. Bóg przychodzi do nas, objawia się nam przez swoich posłańców, tak jak przyszedł do Maryi, albo przez znaki, sam pozostając nieco z tyłu. Daje nam w ten sposób szansę odpowiedzi wiary, daje nam wolny wybór. Tak jak Maryja możemy pytać, możemy się zastanawiać, co pokazuje, że wiara potrzebuje rozumu, potrzebuje namysłu, potrzebuje mądrości. I wreszcie tak jak Maryja możemy odpowiedzieć. Wiara jest zaproszeniem do dialogu. Bóg chce z nami rozmawiać, chce do nas mówić, chce nas słuchać, chce być z nami w relacji miłości '+' ks. Adam