Gotowi?

Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „Z Egiptu wezwałem Syna mego”. Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców. Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: „Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma”.

W czytaniu z Godziny Czytań z modlitwy brewiarzowej czytamy o świętych dzieciątkach betlejemskich: Jeszcze nie potrafią mówić, a już wyznają Chrystusa. Ich słabe ciałka nie są jeszcze zdolne do walki, a już zdobywają palmę zwycięstwa. Dzisiejsze święto uczy nas, że nie trzeba być gotowym po ludzku, żeby być gotowym w oczach Bożych. Być może tak jak święci młodziankowie, my też, na swój sposób nie jesteśmy gotowi do walki, nie jesteśmy gotowi do mówienia o wierze, do dzielenia się nią, ale to nie znaczy, że nie możemy tego podjąć. Patrząc na rzeź niewiniątek tylko po ludzku zatrzymamy się na bezsensie tej zbrodni, na całym jej dramatyzmie, na bólu matek i ojców. Patrząc z Bogiem, dostrzeżemy nadzieję Nieba, w której śmierć nie ma już nic do powiedzenia '+' ks. Adam