Za Niepokalaną

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Piękno Maryi nie wynika jedynie z Jej doniosłej roli – Matki Syna Bożego. Jej piękno objawia się również w pięknie przeżytym i rozwijanym człowieczeństwie. Wielokrotnie przypomina nam św. Łukasz, że Maryja zachowuje Boże sprawy w swoim sercu i rozważa je. Nie działa bez namysłu, ale angażuje swoje ludzkie władze, by w pełni przyjąć Boże plany i by w pełni na nie odpowiedzieć. Maryja rozważa, co znaczy pozdrowienie anioła, rozważa ogłoszoną przez niego tajemnicę. I dokonuje wolnego wyboru. Wpatrując się w Niepokalaną Dziewicę i naśladując Ją, nigdy nie zbłądzimy '+' ks. Adam