Uwierz!

Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?”. Jezus im odpowiedział: „Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi”. Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: „Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on”.

Ciekawe, że Jezus mówi o Janie dopiero wtedy, gdy jego uczniowie odchodzą. Janowi pozostaje tylko: błogosławiony, kto we Mnie nie zwątpi. Tylko? Aż! Jezus nazywa Jana wielkim prorokiem i nie odbiera mu szansy nieustannego stawania się nim. Jan chciałby mieć pewność, jakiej i my czasem oczekujemy. Ale wiara to nie wiedza. Jezus nie odpowiada: 'tak' lub 'nie'. Odpowiada Janowi tak samo jak i nam: uwierz, pójdź za Mną. I to wystarczy '+' ks. Adam