Odpuszczone

Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. A oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Ufaj, synu! Odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: «Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem łatwiej jest powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy też powiedzieć: „Wstań i chodź!” Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do paralityka: «Wstań, weź swoje łoże i idź do swego domu!» On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

Wolimy działać po swojemu, zdaje się, że zawsze wiemy lepiej, że na wszystko mamy gotową odpowiedź. A to prowadzi nie do czego innego jak do duchowego paraliżu. Potrzebujemy Boga, nie własnych rozwiązań, nie dobrych rad, nie super pomysłów. Grzechu nie leczy się swoim wysiłkiem, ale tylko i wyłącznie władzą Boga. Dobrze, że mamy kapłanów, przez posługę których ta Boża moc może być stale obecna pośród nas. Róbmy wszystko, by z tego daru mądrze i owocnie korzystać '+' ks. Adam