Zaufać

Jezus zawołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim”. Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

W codziennym wypełnianiu powołaniu nie chodzi o to, by ograniczyć rzeczy, sprawy, środki bezpieczeństwa, ale by budować na zaufaniu i by doświadczyć, że z Panem niczego nam nie braknie. Trudno tego doświadczyć, gdy wciąż próbujemy dbać o wszystko i gdy najpierw chcemy wszystko ułożyć, zabezpieczyć, uporządkować, a dopiero potem zaufać Panu. Tak się nie da. Zaufaj, i pozwól Panu zadbać o wszystko '+' ks. Adam