On sam uleczy

To mówi Pan: Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić - nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić "nasz Boże" do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota. Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.

Kiedy życie zaczyna być ciężarem, zdarza się najczęściej, że obwiniamy o to Pana Boga, pytając bezradnie, dlaczego Bóg mnie ukarał? czym sobie na to zasłużyłem? To bardzo prosta droga i przyjemna, bo zdajemy się być wolni od winy. Jednak Pan Bóg, ustami proroka Ozeasza, przypomina, że kto igra z ogniem, może się poparzyć. Kiedy odwracamy się od Boga, kiedy czynimy sobie swoje bożki, kiedy ufamy temu, co zbawić nas nie może, wtedy nasz upadek jest już tylko kwestią czasu. Pan Bóg nie spogląda na nas z wyrzutem 'a nie mówiłem?', ale przygarnia nas do Siebie i daje siłę do wierności '+' ks. Adam