Przypatrz się

Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga. Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby, jak to jest napisane, w Panu się chlubił ten, kto się chlubi.

Najpierw trzeba się przypatrzeć, to znaczy zatrzymać się na chwilę, podjąć choćby najmniejszą refleksję. Jest to dzisiaj dosyć rzadkie zjawisko. Bo wciąż wmawia się nam, że trzeba szybko, natychmiast, już, byle jak, byle w ruchu. Natomiast Pan pokazuje, co się liczy. A co się liczy? Prawda. Bóg pochyla się nad człowiekiem, okazując Swoją moc. A owa moc przynosi nam błogosławieństwo (zerknij do dzisiejszej Ewangelii). Nie jest to moc tego świata, ale moc Boga, który powołuje nas do bycia z Nim '+' ks. Adam