Ciało

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: "Effatha", to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: "Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę".

Choć za Jezusem idą tłumy i wiele cudów dokonuje się na oczach tłumów, to jednak w przypadku głuchoniemego Jezus odciąga go na bok. Ten cud dokonuje się na osobności, w pewnej intymności. Trzeba zobaczyć w tym wielkie pragnienie Jezusa, by tworzyć z nami więzi głębokie, intymne, bardzo osobiste. I co ważne – Jezus nie ogranicza się tylko do sfery duchowej. Owszem, najważniejsze jest serce, ale to nie znaczy, że nasze ziemskie sprawy nie interesują Jezusa. Więcej, właśnie przez to co ziemskie, takie nasze, ludzkie możemy okazać Jezusowi miłość, możemy tworzyć z Nim przyjacielskie relacje, możemy doświadczać Jego uzdrawiającej mocy '+' ks. Adam