Luksus odpoczynku

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: "Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco". Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Niesamowite jest, że Pan Bóg naprawdę myśli o wszystkim i że w Bożym planie panuje porządek, obejmujący całego człowieka. Odpoczynek w Bożym zamyśle nie jest zwykłym brakiem pracy, brakiem aktywności czy nawet przerwą w ewangelizacji. Jest on odpowiedzią na potrzeby całego człowieka, jako istoty cielesno-duchowej. Nasze ciało potrzebuje odpoczynku i nasza dusza potrzebuje odpoczynku. Ważne jednak, byśmy umieli odpoczywać. Pomyślicie – nic prostszego! A jednak. Jezus mówi – wypocznijcie nieco. To ‘nieco’ jest ważne. Wbrew pozorom nie potrzebujemy długiego odpoczynku, a regularnego. Po drugie – idźcie osobno, na pustkowie. Jesteśmy istotami wspólnotowymi, co nie znaczy, że nie potrzebujemy czasu na osobności. Pustkowie jest dla nas zachętą do tworzenia przestrzeni ubogiej w bodźce zewnętrzne. Na taki luksus warto sobie pozwolić '+' ks. Adam