Przed Panem

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.

Nasze postępowanie ma być dla innych drogowskazem, aby ci, co żyją w ciemnościach, mogli dostrzec światło wiary. Jezus chce przez nas dotrzeć do innych – do niewierzących członków waszych rodzin, do znajomych i sąsiadów, do współpracowników, do całkowicie nieznanych wam osób. Jedyne, co jest potrzebne to nasza zgoda, nasza świadomość, że możemy stać się narzędziem w rękach Pana. Nie pociągniemy innych do Pana, próbując świecić swoim światłem, swoim przykładem. Mamy zanieść innym światło Boga. A to nie stanie się, jeśli najpierw tego światła sami nie przyjmiemy '+' ks. Adam